دوباره با تو درمسیر باد قدم در دشتهای خشکیده ی دیارم می گذارم. هنوز تصویر گامهای کودکانه ام درطرح پیچ پیچ خاکش نقش دارد. ای سرزمین یاوران مهاجر ای نفت شهر در دشت بیکرانه یتو غنچه ی گل واژه های عشق شکفتن گرفت و اینک در غم تنهایت خواهم گریست . با تودوباره در مسجد خاک آلوده ی شهر صدای دلنشین موذن از حنجره عصیان در سکوت دردناکشهر در هم می پیچد گام بر می دارم در مسیر باد تو ای زادگاهم ترا چه بنامم که از موسم خزان غم انگیز تری . تو طراوت خاطرهها ی منی و خود طراوت ندیده ای. آری تو کویر شعرهای منی و من به وسعت دریا برایتخواهم گریست بر ویرانه های بجا مانده ی شهر در تن خسته ی دشت شب دم کرده از سیاهیهایت دربیکرانه ی شهر اگر. اگر ستاره زبان می داشت چه شعرها از بد این شبها نمیگفت . با سپیده ی فلق در دامنه های خاکی دیارم گام بر می دارم تا پرواز روح آنعزیزان در غربت شفق بهانه ی اشکهایمان باشد . در کوچه پس کوچه های تبدار دیارم آنجا که بوی نامطبوع باروت هرمشامی را می آزارد آسمان ابر آلود را قابی کهنه فرا گرفته و خاک رنگ رخ باخته باتو دوباره گام برمی دارم در مسیر باد و قدم بر دشتهای خشکیده ی دیارم می گذارم آنهنگام که از منظومه ی دلکش غروب غم انگیز آوای درد و غم بر می خیزد و دشت به امیدبازگشت ساربانها چه آرام خفته است من دوباره آواز عشق می خوانم و برای تنهاییدیارم خواهم گریست آن هنگام که ریشه در استتار خاک است و دشت در انتظار شکفتن .
نویسنده : اسکندرسارایی" عزت سینمای ایران هم برفت ... " به قلم : مرزبان میهن زاده
ی ,تو ,شهر ,ای ,دیارم ,غم ,بر می ,شهر در ,در مسیر ,ی شهر ,خواهم گریست
درباره این سایت